Dat de industrie het al een paar jaar moeilijk heeft is een open deur intrappen. Sinds Corona is het alleen maar van kwaad naar erger geworden, met de oorlog in Oekraïne als voorlopig triest hoogtepunt.
De grote stijging van alle energiekosten gevolgd met een hoge inflatie plus steeds hogere loonkosten doet de industrie letterlijk op haar grondvesten daveren. Bepaalde productie draait al twee jaar op 70 percent van haar capaciteit en dat wilt zeggen dat men de bestaande installaties wel laat werken, maar nieuwe investeringen niet aan orde zijn.
Toch niet in Europa, er wordt best nog wel geïnvesteerd door de industrie,vooral buiten Europa. Het midden Oosten, de Verenigde Staten, Mexico, Canada, China, India zien allemaal grote investeringen komen, soms door financiële stimuli zoals het IRA programma in de Verenigde Staten.
De Europese lidstaten reageren tot nu zeer gematigd en lijken eerder in coma dan in actie modus te staan. Nochtans kan welvaart moeilijk groeien zonder een goede industriepolitiek. Waar gaat Europa voor, welke industrie willen wij hier uitbouwen voor de wereld van morgen?
Men stelt zich openlijk de vraag of bijvoorbeeld staalfabrieken niet beter hun heil zoeken in Afrikaanse landen waar zon en wind in overvloed voorradig zijn aan lage kosten. Begrijpelijk en wellicht ook de trend voorwaarts, maar zeg dan waar je wel voor kiest!
Natuurlijk zijn verhalen zoals Northvolt niet goed voor het politieke vertrouwen in eigen kunnen gezien de vele miljarden die hier naartoe zijn gegaan. Nochtans is het signaal om te investeren in nieuwe productie wel het goede om te doen Natuurlijk kan het zijn dat niet iedere goede keuze de juiste is, maar er zijn voorbeelden genoeg van succesvolle Europese bedrijven die wel bewijzen dat we nog relevant zijn.
Of het nu gaat om de productie van Ozempic in Denemarken of chipmachines in Nederland, hier wordt toch bewezen dat we op deze domeinen wereldleiders zijn. Europa en ieder lidstaat moet kijken waar men goed in is en het industriebeleid Europees afstemmen zodat vele lidstaten hun eigen succes verhalen kennen.
Dat Europa ook een IRA programma nodig heeft zoals in de Verenigde Staten is zo klaar als een klontje, het voorstel van Draghi om ook in Europa honderden miljarden te gaan investeren in de industrie van de toekomst is dan ook niet in dovemans oren gevallen. Men zit nog wel steeds in de ontkenningsfase en vele politici hopen dat de storm wel overwaait, maar dat is naïef.
De storm voor onze industrie gaat niet vanzelf liggen gezien de huidige handicaps simpelweg teveel pijn doen. De structureel hoge energiekosten zetelen ons op met een competitief nadeel ten opzichte van de Verenigde Staten en China.
Het is nu dat het moet gebeuren want men ziet dat sommige installaties in havens worden stilgelegd en investeringen in nieuwe fabrieken vooral buiten Europa gebeuren. Waar wacht men op! Geen tijd te verliezen voor Europa en zijn lidstaten om te gaan investeren in zijn eigen toekomst.