Normaal had ik dit weekend nog een derde deel willen schrijven over Power 2008 maar dit weekend kondigde de Creg aan dat zij in een studie hebben aangetoond dat de twee producenten die België rijk is hun gratis CO2 rechten tussen 2005 en 2007 gebruikt hebben om hun winsten te verhogen.  Deze oefening van 1.2 miljard Euro mag bijna gezien worden als 100% winst!  De bedrijven zijn van hun stoel gevallen van een dergelijk onethisch gedrag.  Is dit dan alles, jammer genoeg niet.  Het is slechts het topje van een monopolistische berg in ons productiepark waarvan de eigenaars in het verleden een grote hoeveelheid gratis CO2 certificaten hebben gekregen van de regering.  De rekening voor de bedrijven stopt echter niet bij deze onterechte aanrekening van 1.2 miljard Euro, de zogenaamde liberalisering heeft ervoor gezorgd dat er bijna van de ene dag op de andere sprake was van een marktprijs.  Nu ja, marktprijs dient met een heel grote korrel zout genomen te worden daar de electriciteitsprijs hoofdzakelijk wordt bepaald door het productiepark en de eigenaars daarvan.  Ook de mix van brandstoffen heeft een impact, bijvoorbeeld voor België zorgt onze kernenergie voor een lagere kostprijs dan bijvoorbeeld in Nederland.  Alleen heeft de koppeling van de Belgische, Franse en Nederlandse markt ervoor gezorgd dat de duurste component van een productiepark, zijnde gascentrales, nu de prijs bepaald.  De bedrijven zijn ook hier de dupe van geworden daar ze vroeger nog konden rekenen op een bepaalde kruissubsidiering tussen wat de consumenten(en kleine bedrijven) betaalden en wat de industrie voor hun electriciteit moesten betalen.(lees vroeger betaalden de consumenten meer en de bedrijven minder)  Als men de winsten bekijkt over de laatste vier jaar van de dominante producenten/leveranciers en de zogenaamde stijging van de marktprijs dan ziet men een parallel tussen beide.  De reacties van de huidige beleidsverantwoordelijken laten het beste vermoeden, jammer genoeg is dit de laatste jaren al vaak gebeurd en wachten we nog steeds op krachtige beleidslijnen die echt werk gaan maken van echte liberalisering zonder dominante marktpartijen die meer dan 25% van een markt hebben.  Wellicht zullen de bedrijven deze keer wel genoeg druk op de beleidsmakers zetten nu ze wreed wakker worden.