De laatste dagen is er veel geschreven over de beslissing van de CREG om de transittarieven voor doorvoer van gas in ons land drastisch te verlagen, ongeveer met 75%. De belangen zijn groot op dit ogenblik daar Distrigas wordt verkocht (waarschijnlijk aan ENI, later meer hierover) en de waarde van Distrigas & CO(waar de transitbelangen zijn in onder gebracht) bepalen dus een deel van de verkoopwaarde. De aandeelhouders van Distrigas schreeuwen moord en brand en gebruiken argumenten zoals de burger wordt het slachtoffer van deze beslissing. Vrijdag heeft de regering beslist om dit besluit te schorsen, de Creg wordt niet voor de eerste keer in de steek gelaten. De slagkracht wordt hierdoor verder verzwakt want de dominante marktpartij begrijpt hierdoor dat iedere beslissing van de regelgever gemakkelijk omzeild kan worden door naar de Wetstraat te gaan. Wat is hier fout gelopen? Wellicht heeft de Creg een dergelijk belangrijke beslissing niet op voorhand medegedeeld aan de regering. Het is belangrijk om draagvlak te hebben voor dergelijke besluiten alvorens ermee naar de pers te lopen. De beslissing zelf zal inhoudelijk wel correct zijn maar men moet begrijpen dat deze reactie logisch is op een moment dat Distrigas verkocht wordt. De liberalisering heeft geen baat bij dit soort borstgetrommel van een regulator die op voorhand moet geweten hebben dat dit zou gebeuren. De impact van deze beslissing betekende een minderwaarde van meer dan 600 miljoen € voor de aandeelhouders van Distrigas, zijn Suez en de gemeenten. Een tweede slechte zaak is dat de aandeelhouders van Distrigas nog dichter tegen elkaar gaan leunen daar zij werden aangevallen. De natuurlijke bondgenoot voor Suez en de politieke macht die zij hebben zijn een van de grote oorzaken waarom de liberalisering een fiasco dreigt te worden. De bevoegde minister maakt hier ook een heel slechte beurt door openlijk te zeggen dat het beter is dat de politiek beslist wat er moet gebeuren met onze energiemarkt. De zesde minister op rij die werkt voor het behoud van het status quo en het gevaar dat er geen echte oplossingen zullen komen. Het gebrek aan nieuwe investeringen in onder andere productie, slimme meters, smart grids wordt door dit soort beslissingen opnieuw in de hand gewerkt. Het dossier Distrigas lijkt sowieso verloren te gaan in de privé belangen van de dominante marktpartij die zijn ogen heeft gezet op het verwerven van een gaspositie in Italië. De komst van bijvoorbeeld ENI zal het status quo verder bevestigen daar zij in dit deel van Europa geen andere bedrijven heeft en er dus geen synergieen zijn. Iedereen lijkt voorbij te gaan aan het feit dat Distrigas een groothandel is zonder eigen gasvelden of stockage en dus zeer kwetsbaar is. Dat zijn grootste klant ook zijn huidige aandeelhouder is wilt ook zeggen dat Distrigas zal krimpen na een overname door ENI. Als de fusie tussen GDF en Suez doorgaat dan zal GDF in de toekomst wel zorgen voor de gasbehoeften van Electrabel in België. Communicatie is een vak apart en de Creg zal hier hopelijk iets uit leren en volgende keer draagvlak bouwen bij de regering. De beste oplossing is eigenlijk dat de CREG rapporteert aan het parlement(lees geen verantwoording moet afleggen aan de regering maar aan het parlement).