Ook vorige week ging de aandacht voor het klimaat door aangevuurd door de vele demonstraties van jongeren in België en Nederland die blijven aandringen op concrete acties en vooral meer.
Men dreigt echter voorlopig van een koude kermis thuis te komen want in beide landen is het verkiezingstijd en buiten de groene partijen dansen alle andere politieke kleuren rond het thema en buiten wat pogingen om vriendelijk over te komen volgt er weinig inhoud.
Iedere politieke partij andere dan de groenen is bang om een belangengroepering tegen de haren te streken, dit vooral omdat men vaak weet dat welke maatregel ook hij vaak gevolgen heeft en sectoren dwingt tot aanpassing. En toch is er nog heel veel laag hangend fruit waar ook politici kunnen uitputten ook al vragen sommige wel enige dapperheid en doorzettingsvermogen.
Energiebesparing; gebruik van A.I. in gebouwen, dat energiebesparing centraal staat als een groot deel van de oplossing om minder CO2 uit te stoten is geweten en de Europese Commissie heeft recent de doelstellingen voor 2030 nog wat aangescherpt gezien de vooruitgang te klein is.
We dienen vooral te kijken naar bestaande gebouwen en hier kan IT voor een deeloplossingen brengen. De grote gebouwen die in al onze steden staan en vaak beschikken over zowel verwarming als koeling zijn vaak afgesteld op een bepaalde standaardinstelling zodat het s ’morgens warm is al u het kantoor binnenkomt en s ’middags bij zonneschijn de koeling haar werk doet zodat de temperatuur gemiddeld 22 graden blijft.
Vandaag de dag komen de eerste A.I.-toepassingen op de markt die de gebouwsystemen gaan helpen om sneller, slimmer en dus efficiënter te reageren bij temperatuurschommelingen binnen en buiten een gebouw. Deze A.I.-software leert hoe een gebouw en zijn gebruikers zich gedragen en gebruikt onder andere weersvoorspellingen om niet onnodig te gaan verwarmen of koelen wanneer het niet moet. Vele gebouwen zitten vol glas en het zijn juist deze die zeer sterk reageren op zon en zelfs wind. Het leuke van deze systemen is doordat zij sneller kunnen reageren het comfortgevoel er ook nog op vooruit gaat. Verder kan men ook meer gebouwen beheren met minder mensen zodat de technici meer tijd over hebben om meer preventief te gaan werken.
De energiebesparingen en dus ook de reductie van uitstoot van broeikasgassen is best indrukwekkend te noemen voor dergelijk lichte ingrepen. Deze zijn gemiddeld 15 tot 20% op termijn maar vandaag lopen ze zelfs op tot 40%! Er zal echter ondersteunende regelgeving nodig zijn om dit versneld te gaan invoeren want de gebouwenmarkt is zeer gefragmenteerd en ieder beslist nu voor zichzelf of hij of zij er een prioriteit van maakt.
Een andere toepassing is in de reductie van onze wegwerpcultuur door terug te keren naar duurzaamheid voor bijvoorbeeld elektrische toestellen. De talloze wasmachines die na een paar jaar op onze afvalberg eindigen zijn niet meer te tellen, om nog maar te zwijgen van de vele slimme telefoons die we jaarlijks wijzigen omdat fabrikanten ieder jaar met een nieuw model komen. Hier kunnen overheden een haalt aan toeroepen door de garantieperiode en de afdwingbaarheid ervan te verhogen van 2 naar 5 jaar. Natuurlijk wordt dit proces liefst ineens op Europees vlak afgesproken en kan dit de kostprijs van sommige producten wellicht met 5 tot 10% verhogen.
Natuurlijk gaat dit over de wens en wil van fabrikanten om hun producten langer in de markt te houden en niet te gaan voor de goedkoopste wegwerp versie maar te gaan voor producten met een lange levensduur. Een goed bij effect is ook dat slechte kwaliteit hiermee op termijn verdwijnt en ook Europese fabrikanten hier hun label van kwaliteit verder in de wereld kunnen praten.
Dat een dergelijke maatregel wellicht ingaat tegen het ongebreidelde consumentisme zal wellicht sommige tegen het zere been stampen maar denken dat we onze doelstellingen tegen 2050 gaan halen zonder dergelijke maatregelen is utopisch.
De langere levensduur van investeringsgoederen voor zowel consumenten als bedrijven gaat er tevens voor zorgen dat er minder vrachtbewegingen nodig zijn en dus ook minder uitstoot.
Bedrijven zouden ook een beloning kunnen krijgen als producten een bepaalde levensduur bereiken zodat het verlies aan omzet terugkomt in pure extra marge. De jacht naar constante omzetgroei is geen basis voor een economie die minder moet gaan uitstoten en dus verbruiken. De winst op peil houden is wellicht voor aandeelhouders van groter belang.