Er is al veel geschreven over het succes van zonnepanelen in België en in Vlaanderen heeft men ook zijn best gedaan om dit succes in een slecht daglicht te stellen.
Het is waar dat de overheid fouten heeft gemaakt door niet snel genoeg te reageren op het moment dat de investeringskost in 2010 en 2011 snel zijn gaan dalen mondiaal. Aan de andere kant heeft dezelfde overheid dan weer te bruusk gereageerd eens ze door had dat er moest ingegrepen worden in de subsidie van zonnepanelen. Hierdoor zijn enkele duizenden jobs gesneuveld op korte tijd daar veel installateurs hun omzet drastisch zagen teruglopen.
De meer dan 210.000 gezinnen en bedrijven in Vlaanderen worden eens te meer in een slecht daglicht gesteld, maar het zijn zij die hun nek hebben uitgestoken door te investeren in een technologie die vaak onbekend was en ook bij installateurs die meestal niet gekend waren.
De reactie van de heren van het Itinera Institute afgelopen woensdag in De Tijd, die gewoonlijk zeer goede onderbouwde reacties laten zien, blinken hier uit in onvolledigheid en dit wellicht door enig gebrek aan kennis van zaken. De zogenaamde 10 miljard euro kost gespreid over 25 jaar aan subsidie is niet het enige relevant getal. Men moet ook kijken hoeveel de investeringen zijn geweest in onze economie gedurende de laatste vijf jaar om tot 2 GW opgesteld vermogen te komen in Vlaanderen. Deze bedraagt ruwweg tussen de 5 en 6 miljard euro waar dus de installateurs omzet en winst hebben op verworven. Vervolgens wordt deze winst ook weer geherinvesteerd in onze economie en ziehier groei. Daarnaast wekken deze zonnepanelen samen ook nog een 1,8 miljoen Mwh op die jaarlijks op de elektriciteitsbeurs een waarde van 90 miljoen euro vertegenwoordigen.
Voor de gezinnen is het echter een besparing op hun elektriciteit die men mag rekenen aan 21 eurocent per Kwh. Zij maken ongeveer de helft van het geïnstalleerde vermogen uit en komt de besparing voor de Vlaamse gezinnen die geïnvesteerd hebben in zonnepanelen uit op 190 miljoen euro per jaar! Deze gezinnen zullen dit bespaarde geld voor andere zaken gaan gebruiken en deze ook in onze economie laten vloeien.
Verder zorgt dit succes ervoor dat we 400.000 ton minder CO2 in de lucht pompen op een moment dat heel de wereld er mee eens is dat de klimaatverandering voelbaar wordt en de schade die daardoor veroorzaakt wordt zo groot is dat ze jaarlijks meer dan 2% (gedurende minstens dertig jaar) van ons BNP zal gaan kosten om de effecten enigszins onder controle te houden. Hiermee bedoel ik ervoor zorgen dat de temperatuur gemiddeld met niet meer dan 2 graden stijgt.
Het is mede dankzij dit ondersteuningsbeleid geweest dat er een nieuwe wereldindustrie is ontstaan waar de prijserosie van zonnepanelen met tientallen percenten per jaar naar beneden is gegaan. De argumentatie dat we beter hadden gewacht totdat andere de hete kastanjes uit het vuur hadden gehaald gaat niet op voor de introductie van volledig nieuwe energiehuishouding en beleid.
Natuurlijk had men de kost beter onder controle kunnen houden door bijvoorbeeld een maximum grote per PV-park te introduceren en hiervoor heb ik reeds in 2009 op geattendeerd bij de bevoegde instanties.
Verder wordt gezegd dat het rendement gemakkelijk 10 tot 12 percent is en ook hier gaat men veel te kort door de bocht. Wellicht gaat dit op voor een deel van de installaties die door stom toeval hun zonnepanelen hebben aangekocht op een moment dat de investering reeds meer gedaald was dan de daling van de subsidie, maar dit is zeker niet het geval voor de meerderheid van de installaties.
Gezien ikzelf ook meer dan 11 MW door gans Vlaanderen geïnstalleerd heb kan ik zeggen dat het rendement rond de 8% ligt, de heren mogen steeds deze cijfers komen controleren. Wie is er nu allemaal beter van geworden? In eerste instantie de installateurs, de fabrikanten van zonnepanelen, de banken die rente krijgen op hun leningen, de dakeigenaren die hun daken verhuurd hebben aan derden en de overheid (BTW inkomsten). Dat de 210.000 Vlaamse gezinnen en bedrijven uiteindelijk dan ook een rendement verdienen tussen de 8 en 12% is dus blijkbaar te veel?
Vlaanderen mag trots zijn op de meer dan 210.000 zonnepanelen installaties die in nog geen vijf jaar tijd zijn gerealiseerd en er mee voor gezorgd hebben dat we onze duurzame productie nog enigszins op schema houden naar 2020 toe.
Dat de Nederlanders nu zouden profiteren van de lage zonnepanelen kost is inderdaad mede te danken aan de inspanning die in België zijn genomen en ook dat is positief want dit betekent dat ook Nederlandse gezinnen hun energiekost kunnen verduurzamen. Als we tegen 2050 een 100 % duurzame energiehuishouding moeten hebben om überhaupt nog een leefbaar klimaat te hebben onze nek moeten uitsteken en dat is wat onze regeringen moeten blijven doen.