2017 wordt voor België het laatste jaar waarin de diverse regeringen nog een strategie kunnen ontwikkelen voor onze sector of eigenlijk voor de ganse samenleving.Hoe gaan we morgen onze energiebehoeften opwekken en duurzaam gebruiken? De mensen die ik spreek zijn eerder sceptisch over deze federale regering en dan vooral de bevoegde minister Marghem die er maar niet in slaagt om enige vooruitgang te boeken.
De regio's ondertussen en dan vooral Vlaanderen proberen waar mogelijk wel stimuli te introduceren om de vele obstakels wat lichter te maken voor bijvoorbeeld windmolen vergunningen.Ook hier is men vanuit de sector eerder sceptisch en gelooft men niet dat de nieuwe aangekondigde regelgeving ineens het vergunningstraject drastisch gaat verkorten.
In Nederland heeft men in 2016 vertrouwen gewonnen uit de succesvolle veilingen voor concessies op zee waar nu in Borssele zowat alles is benomen voor een prijs veel lager dan men ooit had ingeschat.Niemand, inclusief de sector, had dit zien aankomen, de 7,4 cent per KWh van Dong energy een half jaar geleden werd al als een mijlpaal beschouwd maar de recente tweede veiling in Borssele die voor 5,4 cent per KWh is gewonnen slaat iedereen met verbazing.Hier bovenop komt natuurlijk nog de aansluitkost waarvoor 1,4 cent per KWh gerekend wordt.
Hiermee zijn zeker niet alle problemen en achterstand voor Nederland opgelost maar ze hebben recht van spreken als het aankomt op een toekomstige manier van werken voor de verdere uitbouw van offshore windmolenparken.In een eerste fase zal er in Nederland nog 6 GW extra vergund worden voor windmolenparken op zee.Anderzijds is de subsidie voor het verbranden van houtpalets in kolencentrales toch wel een schandvlek te noemen gezien dit vooral dient om de kolencentrales toch maar open te kunnen houden.En natuurlijk ook op een relatief eenvoudige wijze de duurzame doelstelling te halen.Dat er in 2016 minstens vier miljard Euro naar bijstook is gegaan kan men zien als letterlijk geld in de oven gooien.
Terugkomend op België had ik vorige week de kans om bij een groot bedrijf in de Antwerpse haven voor hun management een kijk te geven op onze sector en een blik op een mogelijke toekomst.Hier viel het mij vooral op dat zij ook bevestigden dat de politieke klasse in ons land in een strak keurslijf zit waardoor beweging zogoed als onmogelijk wordt.Belangrijke dossiers blijven liggen of de partijengunnen elkaar onderling het daglicht niet.Interessant was de vraag die ik kreeg over kernfusie en het project Iter in Zuid-Frankrijk waar velen hun hoop op hebben gesteld.
een van de mensen maakte de opmerking dat als zelfs Bill Gates geld in dit project gaat steken het wel goed zal komen.Nu is de ervaring met kernfusie tot op vandaag toch eerder een kwestie van trial and error‚ te noemen en hebben we Kalkar uiteindelijk maar tot pretpark omgevormd.Het is zeker de moeite waard om dergelijk fundamenteel onderzoek te doen en te proberen om via Iter naar een kritische schaalgrootte te gaan om toekomstige commerci?´le exploitatie mogelijk te maken.Alleen denk ik dat we voor onze huidige toekomstige energievisie vooral gebruik dienen te maken van technologieen die reeds bestaan of relatief eenvoudig naar een andere schaalgrootte kunnen gebracht worden.
Een andere opmerking die mij vorige week bereikte was of het wellicht niet beter was een afwachtende houding aan te nemen want alle nieuwe alternatieven zijn onbekend en zullen vele miljarden investeringen vergen.Een terechte bezorgdheid, alleen heeft dit ons land gebracht naar een volledige standstill wat betreft het oplossen van onze grootste problemen.De loodgieter aanpak van Een van onze vroegere premiers die stelde dat hij problemen oploste als ze zich stelden werkt niet voor onze sector (en andere sectoren zoals mobiliteit, pensioenkost, begroting, etc.). Een visie ontwikkelen is inderdaad niet eenvoudig en daarna kiezen uit diverse onderbouwde scenario's nog minder.Risico is er zeker maar wachten totdat het uit de hand loopt is wellicht een groter risico.De kerncentrales langer open houden brengt ons alleen maar extra tijd en wellicht enige financi?´le buffers maar zijn tegen 2050 ook geen optie.
De jaarlijkse uittocht van 400-500 miljard Euro's vanuit Europa naar de olie en gas exporterende landen zijn op termijn Euro's die we zelf hard nodig hebben en het is zeker verstandiger om ons eigen geld in onze eigen economie te investeren.Natuurlijk zal er een transitieperiode zijn tussen beide systemen (het huidige fossiele en het toekomstige duurzame) en deze dient financieel haalbaar en efficient te zijn.Ook in het verleden was er steeds veel weerstand tegen verandering omdat deze in het begin ook als onbekend wordt beschouwd en mensen nu eenmaal niet van verandering houden.Anderzijds dienen we wel kritisch te blijven naar de toekomstige scenarios toe dat zij werkelijk direct en indirect het einddoel bereiken van een samenleving zonder schadelijke (of bijna) uitstoot.Naast CO2 dienen we even kritisch te zijn over methaan, NOX en andere stoffen of zij nu via lucht, water of in de grond gaan.
De druk op alle andere soorten op onze planeet bewijst dat een andere aanpak nodig is en dat niet alleen voor onze sector.Hiervoor dienen de landen met welvaart het voortouw te nemen en het goede voorbeeld te geven en waar nodig ook de derde wereld ineens aan de juiste technologie te helpen.De nieuwsjaarbrief komt er binnenkort weer aan en hopelijk nemen onze politici de tijd om hun objectieven voor 2017 ook bekend te maken.