Ook vandaag woedt weer een hevige strijd rond de elektriciteitsprijs met het voornemen om de btw te laten dalen. Op zich kan men niet tegen een daling zijn, maar deze gaat volledig voorbij aan de lange termijn impact van de huidige energieprijs.
Welke klimaatrapporten je ook leest, van de Verenigde Naties en/of het IPCC, het is duidelijk dat de mensheid een verpletterende impact heeft op ons klimaat. In 2012 is wederom een triest record gevestigd qua uitstoot van CO2, methaan en lachgas. Met de huidige trend zitten we op koers voor een gemiddelde temperatuurstijging van 4 tot zes graden, sommige wetenschappers spreken zelfs al van meer dan 6 graden. Nu moeten we met zijn allen beseffen dat een dergelijke temperatuurstijging ons allemaal gaat raken. Het afsmelten van de poolkappen veroorzaakt een zeespiegelstijging van 45 tot 60 meter. Zonder in apocalyptische scenario's te verzeilen betekent dit dat Vlaanderen en Nederland even dienen te verhuizen naar de hoger gelegen Ardennen. Onze Waalse buren hoeven zich geen zorgen meer te maken over hun economische ontwikkeling!
Dat dergelijke scenario's onwerkelijk overkomen is te begrijpen, maar laat ons even aannemen dat dit gebeurt, dan weten we dat de kost hiervan een getal is met vele nullen, zeker een kost die vele malen hoger is dan het voorkomen ervan via het vergroenen van onze samenleving. Daarom is het jammer dat men vooral de nadruk legt op kortetermijneffecten zoals een daling van de btw of de kostprijs van de groenestroomcertificaten (lees de subsidie van groene stroom projecten zoals uw zonnepanelen).
Beseft men wel dat energie vandaag de dag veel te goedkoop is want er ontbreekt een belangrijk element in, namelijk de echte kost van de uitstoot, lees de CO2-emissiekost. Vandaag bedraagt deze nog een goede drie euro per ton en is hij op sterven na dood. Onlangs sprak ik met een expert bij de Verenigde Naties waar ze berekend hebben wat de echte kost van een ton CO2 zou moeten zijn en ze kwamen op een bedrag tussen de 150 en 180 dollar. Dit bedrag klinkt zo hoog dat niemand er zelfs naar luistert, maar als men het alternatief bekijkt, bijvoorbeeld een stad als Antwerpen bij de Baraque Fraiture terug opbouwen, krijgt dit bedrag een heel ander resultaat.
Groene energie kan gemakkelijk zonder subsidie wanneer de echte CO2-kost zou doorgerekend worden, maar de impact op onze economie zou enorm zijn en daardoor wil men er niet van weten. De tsunami van 45 tot 60 meter die op ons afkomt is een sluipmoordenaar, hij komt niet ineens, maar over een aantal generaties en daarom ziet men de hoogdringendheid niet.
De populistische titels die zeggen dat groene stroom onbetaalbaar wordt, zijn ingegeven op de waan van de dag zonder enige rekening te houden met de duizendvoudige rekening die ons de komende honderd jaar wacht. De zogenaamde expert/consultants die worden opgevoerd worden vaak ook betaald door diverse bedrijven die hun belang hebben om deze berichtgeving de wereld in te sturen. Vervolgens vindt altijd wel een politieke partij zich geroepen om deze zogenaamde schande te herhalen om zo als ridder voor het volk naar voren te komen.
Men vergeet te zeggen dat onze energiefactuur de komende decennia fors moet stijgen om onze samenleving leefbaar te houden. Gezien de noodzaak om onze uitstoot te verminderen en dit alleen maar kan als we van onze fossiele verslaving af geraken, moeten we fundamentele keuzes gaan maken in ons land en de rest van de wereld, hoe wij bijvoorbeeld in de toekomst voldoende energie gaan hebben. Volgens mij is de enige oplossing, naast minder verbruiken, onze hele samenleving elektrificeren. Dit zowel voor onze elektriciteitsbehoeften, onze verwarming en onze transportbehoefte. Hiermee wil ik niet zeggen dat dit het pad naar Walhalla is maar het lijkt op dit ogenblik het enige beschikbare alternatief dat we duurzaam kunnen uitwerken. Elektrificeren wil trouwens niet alleen zeggen dat we elektriciteit gaan gebruiken, maar ook waterstof gaan maken om alternatieve brandstoffen te krijgen.
Er wordt op dit ogenblik een fundamenteel verkeerd debat gevoerd, het is niet de kostprijs die een rol speelt op lange termijn, het is de houdbaarheid van onze beschaving op dit niveau. Europa dient hier het initiatief te nemen gezien wij de kennis, de middelen en de noodzaak hebben, maar we moeten ook beseffen dat we een groot deel van de verantwoordelijkheid dragen.
Wij kunnen deze uitdaging aan, maar dienen te beseffen dat deze zich nu aandient en niet binnen vijftig jaar. Eens het klimaat een bepaald punt bereikt heeft zal zij geen rekening meer houden met ons en gewoon haar weg gaan met een impact op onze samenleving die wij niet mogen wensen te betalen. Nu is het alleen nog wachten op de volgende klimaatconferentie