Ook dit jaar begin ik zoals gewoonlijk weer met het schrijven van mijn nieuwjaarsbrief om zo enkele doelen te stellen buiten de gebruikelijke zakelijke. Het is nooit eenvoudig om voor jezelf extra doelen te stellen die je ook wilt bereiken zonder dat ze niet haalbaar zijn. De beperkte eigen tijd die wij met z'n allen voelen is kostbaar en je wilt hem maximaal invullen.
Ik ben in ieder geval het jaar goed begonnen door op donderdag met mijn kinderen naar de Efteling te gaan, die daar samen met enkele anderen met veel plezier alle attracties tot zich namen (en ondergetekende mocht mee op een aantal). Een echte aanrader trouwens als ik dit park vergelijk met alle Disney parken of aanverwanten (Plopsa's en dergelijke). Wat een verademing om eens ergens rond te lopen waar men ten minste de tijd heeft genomen om iets smaakvols neer te zetten wat tijdloos is.
Nu viel mij wel op dat in deze komkommertijd de media toch nog steeds actief op zoek is naar inhoud en ik werd binnen de twee uur door drie journalisten gebeld voor diverse zaken. Het moeilijkste was toch een radio interview voor rtbf gezien men in een pretpark nu niet direct een rustige en stille plaats vindt. Het begin van het jaar roept altijd vragen op aangaande de energiemarkt en zijn prijzen. Dat de huidige prijzen een stuk lager zijn dan 12 maanden geleden heeft u afgelopen weekend in De Tijd kunnen lezen en dat is op zich goed nieuws voor de gebruiker.
Als investeerder moet je je wel afvragen of het niet beter is om te wachten met investeren totdat de prijzen weer omhoog gaan. Nu zijn er in de duurzame markt zeker nog opportuniteiten, maar is de subsidie in Vlaanderen en Wallonië gewoon niet meer toereikend. De subsidie dient tussen de 20 á 50 euro te stijgen voor wind of biogas/biomassa installaties, maar het tegendeel gebeurt. Eigenlijk kan men de overheid nu al zeggen dat de duurzame doelstellingen qua elektriciteitsproductie niet meer haalbaar zijn tegen 2020. Men kan natuurlijk nog snel besluiten om enige grootschalige houtverbranders á la Max Green centrale te gaan subsidiëren, maar zo gaat men niet om met z'n schaarse middelen. Ook zullen velen betwisten dat dit eigenlijk helemaal geen duurzame energie is.
Zelf verloopt de bouw van onder andere onze drie biogascentrales zeer voorspoedig en zullen deze tegen de zomervakantie op volle kracht kunnen draaien. Nu is snelheid van opstart een ding, maar belangrijker is dat je juist opstart. De druk (en verleiding) om snel op volle kracht te gaan draaien is groot, maar niet verstandig. Anders dan met eenvoudigere technologieën zoals gas, biomassa of steenkool centrales hebben biogascentrales een langzame opstart. De bacteriën in de vergisters/reactoren zijn net zoals de mens allemaal uniek en vergen de juiste mix van brandstof.
Gezien we nu al zo'n 250.000 ton aan verschillende producten per jaar gebruiken voor de vier biogascentrales op het einde van het jaar, zal er veel getest worden om deze hoeveelheid zo optimaal mogelijk te benutten. Gezien de ambitie om nog enkele centrales verder uit te ontwikkelen of over te nemen is kennis op dit domein een van de belangrijkste uitdagingen. Zelfs grote bedrijven als Eneco hebben hun tanden stuk gebeten op dit deel en hiervan moet je leren.
Dat Wallonië nog veel potentieel heeft is duidelijk gezien het beperkt aantal installaties dat er vandaag actief is (een dozijn zal veel zijn). De overheid heeft vandaag echter geen enkel idee of visie omtrent deze technologie en kan wat dat betreft hand in hand met de Vlaamse overheid die biogas volledig de vernieling is aan het rijden. Zelfs windparken ontwikkelen wordt trouwens een huzarenstuk want ook daar heeft de Waalse minister zich helemaal vast gereden met zijn cadre de reference (lees draaiboek voor wind in Wallonië) dat hij terug heeft moeten inslikken vanwege veel lokale weerstand en niet af.
Beseffen de lidstaten en Europa wel dat het beleid zowat overal op los zand is gebouwd en men maar enkele landen heeft waar het iets beter gaat? Verontrustend is ook de stilte vanuit Europa over dit onderwerp of men zou de komende weken en maanden tussentijdse rapporten moeten uitbrengen over de evolutie. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat de duurzame sector gewoon die landen volgt waar op dat ogenblik toevallig een ondersteunend beleid is dat voldoet om de dag erop maar weer naar een ander land te gaan. Dit heb je toch al in een aantal landen gezien zoals Engeland of Frankrijk waar ontwikkelaars/investeerders met veel moeite kennis en kunde hebben opgebouwd om dan vervolgens volledig te stoppen in een dergelijk land en weer opnieuw beginnen in het land ernaast.
Wat gaan de leidende energiebedrijven doen dit jaar buiten bezuinigen op hun kosten? Het initiatief van Elia om samen een energiepact te schrijven kan een eerste test zijn om te zien of er ook langetermijnvisie kan ontwikkeld worden en dan liefst met alle actoren rond de tafel inclusief de politiek of zijn vertegenwoordigers (lees de regulatoren). Het scepticisme waarmee het kabinet van dhr. Wathelet reageerde op dit initiatief heeft mij wel erg verbaasd gezien er toch echt behoefte is aan een onderbouwde visie voor de toekomst. Gezien deze voor België ontbreekt is dit toch iets waar de politiek oren naar zou moeten hebben