Het was moeilijk om vorige week te ontsnappen aan het nieuwsitem dat de radio, tv, kranten en sociale media domineerde, de Eandis soap. Wat een hamerstuk had moeten worden op de eerstvolgende vergadering met de gemeentelijke aandeelhouders is volledig ontspoord in een jacht met honden.

Eens bloed geroken is het lot vastgesteld en lijkt Eandis verder weg dan ooit van hun gewenste kapitaalsverhoging. Gezien optimisme een morele verplichting is kan men stellen dat vanuit iedere puinhoop iets geleerd kan worden.

Dat het management van Eandis hier volledig onderuit gaat is des te erger daar dergelijke trajecten normaal gezien niet leiden tot dit resultaat. De aandeelhouders hebben lang geleden ongetwijfeld hun akkoord gegeven en na zowat twee jaar voorbereiding was het zover. Terugkijkend kan men wellicht stellen dat het beter was geweest om eerst de zeven intercommunales te fusioneren zodat er al een echte eenheid was.

Een andere oplossing was wellicht geweest een schriftelijk goedkeuring van alle aandeelhouders dat zij akkoord gingen met een kapitaalsverhoging door externen. Dat het imago van ons land en zijn regio's de laatste jaren er niet op vooruit is gegaan is ongetwijfeld nog een eufemisme en zal nog lang doorwerken gezien dergelijke zaken blijven hangen in ons geheugen.

De lijst is dan ook indrukwekkend lang te noemen, van de groene stroomcertificaten voor de zonnepanelen, de afvalverbranders, de biomassacentrales in Gent en Genk, Doel 1 en 2, de gemiste belastingen op onze kerncentrales, van tekort naar te veel productie, btw-verlaging en btw-verhoging binnen de 24 maanden, het straffen van duurzame investeringen in bijvoorbeeld warmtepompen door de sterke stijging van de distributiekosten, CO2-verdeling tussen de gewesten, het uitblijven van een energiepact dat er eerst in 2015, dan in 2016 en nu in 2017 zal komen, etc.

Velen van u kunnen waarschijnlijk de lijst nog veel langer maken, maar zelfs met bovenstaande items kan men gerust stellen dat heel onze sector de speelbal is geworden van de beleidsmakers, met de socialisten op kop, die reeds ten tijde van Dhr. Stevaert het onderwerp energie naar zich toe getrokken hebben.

Kijkend naar de puinhopen waarvan hierboven enkele omschreven staan, kan men gerust stellen dat het resultaat er een is dat moeilijk als totaal onvoldoende kan omschreven worden. Energie is net als telecom niet deelbaar en dus zou men deze per direct terug onder een verantwoordelijkheid moeten brengen.

De kafkaiaanse toestand die nu onze sector uiteen scheurt dreigt uiteindelijk zelfs onze welvaart aan te tasten want productie, hoogspanning, laagspanning, handel en verkoop hebben een aanspreekpunt nodig om waar nodig een gestroomlijnde wet- en regelgeving te kunnen uitbouwen.

Nu begrijp ik wel dat dit idee utopisch is gezien men sinds de jaren tachtig België is gaan opknippen zonder dat men beseft dat dit ook grote nadelen met zich mee zou brengen. Het gezegde Wat we zelf doen, doen we beter. zullen we deze week wel definitief kunnen opbergen.

Onze sector verdient kwaliteit en kennis van zaken en niet toevallig geplaatste politici die alleen nog brandjes doven en hoogstens reageren op twitterberichten. Deze week is iedereen gewoon collectief gebuisd op ieder niveau binnen het openbaar bestuur.

Wat nu? Zoals gezegd kun je uit iedere puinhoop iets nieuws bouwen en dat zal hier niet anders zijn. De ballonnetjes van zaken zoals een beursgang zijn nobel alleen ver van de realiteit gezien de aandeelhouders nu eerst een potje ruzie gaan maken onderling en zwarte piet dus vroeg in het land is dit jaar.

Welke oplossing dan ook, u en ik gaan deze betalen in het distributietarief. Natuurlijk kan Eandis geld gaan lenen om de nodige investeringen te kunnen doen, de intresten op deze leningen gaan netjes in de kosten en worden dan vervolgens in uw factuur gebracht.