Energie-Blog

André Jurres

Dat onze sector al langer een waarderingsprobleem(lees perceptie) heeft en onze producten gelijk staan met het betalen van belastingen qua emotie is nog geen reden om het gratis te gaan weggeven. De sector dient zich dringend opnieuw uit te vinden ook al wil dat niet zeggen dat het produceren van elektriciteit overbodig is geworden.

Vanuit Europa gaat men nieuwe initiatieven lanceren want het huidig marktmodel zit in zijn laatste fase. Nu is mij niet helemaal duidelijk dat het zogenaamd empoweren van mensen ervoor gaat zorgen dat we naar een 100% duurzame energiehuishouding gaan. Men wilt iedereen prosument maken (zelf produceren en verbruiken) en ook al klinkt dit sexy blijft het toch eerder een marketing slogan. Het individueel verwarmen, produceren van welke vorm van energie dan ook is vanuit efficiëntie oogpunt gekkenwerk.

Wellicht past bovenstaande in de vergaande individualisering van onze samenleving, maar juist voor energie maakt eendracht macht. Dat we nu allemaal onze eigen gas- of stookolie ketel hebben is nu niet direct een voorbeeld van efficiëntie en eerder geboren uit het feit dat de markt zijn gang heeft kunnen gaan. X keer onderhoudscontract levert nu eenmaal veel meer op dan een verwarmingspunt.

Nu pleit ik niet voor alles te centraliseren want in elektriciteitsproductie is dat een gedeeltelijke achterhaald principe, maar zonder veel verregaandere samenwerking op decentraal niveau heeft de huidige uitbouw van alle zonneparken en windmolenparken geen zin. Als we ooit de ambitie hebben om van onze fossiele verslaving af te geraken en/of van grootschalige kern/kolen centrales af te geraken dan moeten we juist alles met elkaar verbinden.

Het energienet van de toekomst heet Enernet. Een slim netwerk met slimme toestellen, slimme gebruikers en slimme wet/regelgeving. Dat Europa binnenkort met zijn vierde pakket wet- en regelgeving afkomt, stelt me helemaal niet gerust want het derde pakket is nog helemaal niet ingevoerd. Op zich natuurlijk siert het hun om te zeggen dat de eerdere pakketen niet het onverhoopte resultaat hebben gebracht, maar deze keer moet het raak zijn.

De nachtmerrie van Fukushima indachtig hebben we geen tijd te verliezen om in België van onze oude kerncentrales af te geraken en tegelijkertijd een duurzame energiehuishouding uit te bouwen. De lage energieprijzen zijn echter een enorm obstakel om naar een duurzame energiehuishouding te gaan want ook prijs heeft zijn rol te spelen.

Energie moet duur zijn want zo stimuleer je bewustzijn en de noodzaak tot innovatie. Dat gezinnen vandaag een heel jaar lang voor 87,5 euro elektriciteit hebben staat in geen enkele verhouding tot de echte kost. Geen bericht die ernaar kraait want eigenlijk interesseert niemand wat het kost zolang het maar laag is. De industrie springt een gat in de lucht want eindelijk kunnen ze concurreren tegen het goedkope schaliegas van Amerika dat tussen haakjes alleen maar goedkoop is door de vele miljarden subsidie vanuit Washington.

De regering is ook blij want een lage energieprijs (of het nu olie, gas, stookolie of elektriciteit is) betekent iets meer economische groei(want geld kun je maar een keer uitgeven en dat betekent dus dat gezinnen nu al meer dan 1000 euro aan iets anders kunnen uitgeven), minder gemor van alle sectoren en een betere handelsbalans. Dat de euro de laatste jaren verzwakt is ten opzichte van de dollar voelen we nu niet mede dankzij de lage olieprijs.

En toch blijft 87,5 euro een belachelijk getal als je dit in verhouding zet tot ons stalen paard. We geven met gemak 100 euro per maand (en meer) uit aan benzine/diesel voor een voertuig dat 95% van de tijd stil staat en we zijn nog gelukkig ook als de carwash zijn ding gedaan heeft. Dat elektriciteit constant nodig is en gebruikt wordt voor een kost die meer dan 1000% goedkoper is dan brandstof voor transport komt uit het feit dat we elektriciteit net als water en voedsel als levensnoodzakelijk beschouwen.

Anders dan een liter diesel/benzine die ons de luxe geeft om ons te bewegen wanneer wij dit zelf willen (lees de illusie van vrijheid) is elektriciteit noodzakelijk en daarom niet gewaardeerd als luxe product. De sector dient nu snel werk te maken van het besef dat onze producten niet gratis zijn en dat we de juiste prijs nodig hebben om aanwezig te blijven.