Dit weekend stond er ook een interessant artikel in de tijd over ethisch en duurzaam beleggen en werd toevallig als voorbeeld gebruikt de groene stroom sector. Men zegt dat het investeren in zonnepanelen minder duurzaam/ethisch zou zijn dan in wind of waterkracht daar zon niet zonder subsidie zou kunnen. Tenzij ik in een andere sector zit geldt dit ook voor wind of waterkracht. Zonder subsidie wordt er geen windmolen meer gebouwd of kleine waterkracht. De reden waarom duurzaam hot is gaat gewoon over geld en risico's, de subsidie zorgt ervoor dat een investering kan gebeuren in duurzame technologie tegen een laag risico. Het valt trouwens op dat vorig jaar de investeringskost in bijvoorbeeld zonnepanelen met meer dan 25% gezakt zijn en dit in tegenstelling met windmolens. Waar het onder andere zou moeten over gaan is het streven naar pariteit tussen investering en rendement en dit zonder subsidie. Hiervoor zou onze energieprijs zowat moeten verdrievoudigen op korte termijn en de investeringskost blijven dalen. Dat de subsidie voor groene stroom productie veel kost mag geweten zijn, we zitten in een leercurve vandaag en iedereen mag weten wat de gevolgen ervan zijn. Het is frappant dat niemand zegt wat onze 2020 doelstellingen gaan kosten en dan vooral wat de impact gaat zijn op de energieprijs. Nu weet niemand wat een windmolen of een zonnepaneel gaat kosten binnen vijf jaar maar men zou al kunnen uitgaan van de huidige prijzen. Deze oefening zal ik dit jaar laten maken zodat iedereen weet wat we de maatschappelijke kost is voor de verduurzaming van onze energiehuishouding of toch een klein deel ervan(voor België is dit slechts 13% groene stroom productie tegen 2020). Maar anders dan de Creg heeft een dergelijke berekening niet tot doel om te zeggen dat de kost niet draagbaar zou zijn maar dient het vooral om een maatschappelijk draagvlak te houden voor een sector met veel groeipotentieel en noodzaak.