Deze week werd er nogmaals in een energiecommissie geprobeerd om duidelijk te krijgen hoeveel winst er gemaakt wordt met de nucleaire centrales. Men probeerde zowel voor het verleden als voor het heden een berekening te maken en het lag voor de hand dat de Oude Dame als eigenaar van deze centrales tot een andere berekening kwam dan de federale regulator CREG. Het welles-nietes spelletje gaat nu al enige jaren door en men geraakt er gewoon niet uit. Nochtans is het de rol van de regulator om de overheid hierover in te lichten op basis van gegevens die ze krijgen van de eigenaar van deze parken. Aangevuld met de beschikbare publieke gegevens uit onder andere Frankrijk is het nochtans goed geweten wat de kost is van een nucleaire geproduceerde MWh. Deze ligt tussen de 12 tot 14€ per Mwh voor afgeschreven centrales, exclusief grote tussentijdse investeringen (die dan opnieuw afgeschreven kunnen worden zodat de eigenaar in kwestie zijn winst en dus belasting netjes kan drukken). Het meningsverschil kan er dan vooral in liggen voor hoeveel deze geproduceerde energie verkocht wordt. Als maximum dien je de marktprijs te hanteren, deze dient dan vermindert te worden met de gegevens die de Oude Dame ter beschikking stelt over lange termijn contracten met grote afnemers. Dat onze grootindustrie soms prijzen krijgt á tete de client is geweten, alleen moet men deze dan transparant maken om tot een juiste totale brutomarge te komen. Dat er de laatste tien jaar veel geld verdiend is met deze oude afgeschreven centrales is zeker, de bedragen zoals gemeld door de Creg zijn niet ver van de waarheid, ze liggen waarschijnlijk wel iets lager door het effect van de vriendenprijs voor enkele grootverbruikers. De druk vanuit deze grootverbruikers (lees de tien grootste verbruikers in België) houdt al jaren aan, dit fenomeen ziet men trouwens ook in Nederland en Frankrijk waar de grootindustrie ook probeert om onafhankelijker te worden van de lokale Oude Dames. Tot nu toe is er alleen in Frankrijk enig succes geboekt doordat de overheid gewoon oplegt wat er moet gebeuren (vermits de Franse overheid zowel de grootste aandeelhouder is in EDF als in Suez/GDF kan ze dit ook doen).
De Oude Dame in ons land heeft niet veel te vrezen gezien de federale regulator eindelijk zijn frustratie publiekelijk begint te uiten en de politiek terecht op zijn verpletterende verantwoordelijkheid wijst. Al tien jaar roept de Creg in het donker in de Wetstraat maar is men gewoon doof, zonder macht kan de Creg de markt niet beter laten functioneren en ingrijpen waar dominantie wordt misbruikt. Zoals ik onlangs nog heb geschreven is de huidige minister Magnette plat op zijn buik gaan liggen voor de druk en probeert hij nu angstvallig de macht buiten de regulator te houden. Dat het moddergevecht tussen de regulator en de minister slecht is voor ons allemaal hoeft weinig uitleg, het is vooral goed voor een partij en dat is de partij die belang heeft bij het status quo. De wellicht toevallige uitschuiver van deze week van de Oude Dame in de commissie door toe te geven dat er wel degelijk extra winst is geboekt in het verleden is van minder belang gezien er toch geen gevolg is. De enige oplossing blijft er een voor de toekomst en dat is waar zowel de Creg als de bevoegde ministers dienen aan te werken. Zorg voor nieuwe investeringen in productie door nieuwe marktpartijen, bouw het dominante marktaandeel af door tijdelijk op te treden in de markt als overheid door middel van het single buyer principe totdat er genoeg nieuwe spelers zijn met eigen productie. Het is door nieuwe investeringen dat onze economie het goed zal doen, het is door nieuwe investeringen dat men in de toekomst kan vermijden dat dominantie blijft. De huidige oud-monopolisten in ons land dienen in ieder geval niet nog nieuwe mogelijkheden te krijgen om nieuwe productiecapaciteit te bouwen en daar kan de overheid een rol in spelen.