Vandaag werd er in De Morgen melding gemaakt van een plan/studie die gisteren door minister Peeters als kapstok werd gebruikt om duidelijk te maken dat ons nucleair park in België een grote waarde heeft.(als het park langer in bedrijf zou blijven)
Zoals normaal is in een artikel werden slechts enkele punten uit het rapport omschreven en dan nog maar een gedeelte.
Zoals vaak gebeurt stond een bedrag centraal in het artikel en werd er in de media en door de minister veel gesproken over 10 miljard €.  Voor degene die het rapport gelezen hebben is het geen nieuws dat dit bedrag aan de onderkant van de vork zit.  In de studie wordt melding gemaakt van een mogelijke opbrengst van minimum 10 miljard € en maximum 55 miljard € over een termijn van tien of vijftien jaar.  Als gemiddelde wordt er in de studie een opbrengst van 30 miljard € genomen over een periode van vijftien jaar.
Buiten de bedragen is het kader waarin dit mogelijk zou zijn nog belangrijker.  Het hoofdstuk hierover is het meest gedetaïlleerd en wordt vooral bekeken op zijn juridische haalbaarheid.  Ieder idee is maar zo goed als het uitvoerbaar is binnen een wettelijk kader.
Verder werd in het artikel melding gemaakt dat sommige aspecten nog niet onderzocht zijn wat ook in de studie duidelijk wordt omschreven, een klein stukje uit de studie luidt als volgt :
“Deze paper houdt een eerste evaluatie in van de belangen betreffende de verlenging van de operationele levensduur van de Belgische nucleaire centrales.
Een meer gedetailleerde analyse zal het precieze potentieel van dergelijke verlenging van de operationele levensduur van de kerncentrales kunnen bepalen en binnen het kader van de vastgestelde structuur, ….
Daarnaast zal een technische evaluatie van de huidige staat van de Belgische kerncentrales en van de gevolgen voor wat betreft de veiligheid ingevolgde een verlenging ….”
Uit bovenstaande kan men dus zien dat de studie zich beperkt in deze fase tot een berekening van de kasstromen(het geld) die worden gegenereerd door deze kerncentrales en ten tweede een mogelijk juridisch kader waarin dit kan uitgewerkt worden.
Wellicht is het goed hier eerst terug te gaan hoe het idee is ontstaan.  Op een zondag in november in 2004 las ik een oud artikel over de veilingen van UMTS vergunningen eind jaren 90, begin 2000.  
Gezien op dat ogenblik ook al de eerste signalen naar buiten kwamen dat de kerncentrales wel eens open zouden kunnen blijven ongeacht de beslissing die eerder genomen was door paars I.  Dit zou naar mijn mening de markt kunnen verstoren daar zo nieuwe spelers nooit een mogelijkheid zouden krijgen om zelf productie te bouwen daar nieuwe centrales veel duurdere stroom produceren dan afgeschreven kerncentrales.  Door de wet van de uitstap ontstaat er echter een mogelijke hefboom daar men duidelijk kan stellen dat het verlenen van uitstel dus waarde betekent.  Deze hefboom zou je kunnen vertalen in het inbouwen van voorwaarden waarop een uitstap verlaat zou kunnen worden.  Een tweede deel van mijn idee op zondag was de beslissing van de Nederlandse regering om de enige kerncentrale in Borssele langer open te houden tot 2033.(centrale is in 1973) in bedrijf genomen)  De aandeelhouders hebben deze vergunning tot (verlengde)uitbating bekomen na de voorziene sluitingsdatum na het akkoord gaan om belangrijke bedragen te investeren in innovatie en het bouwen van nieuwe vormen van duurzame productie.  
Met de combinatie van deze twee zaken heb ik PWC en Lawfort gevraagd om dit te onderzoeken.  Dit is gebeurd tussen november 2005 en maart 2006. 
Met de verkiezingen in aantocht hoop ik dat men het wel over inhoud blijft hebben en niet over de vormgeving.  Zelf ben ik geen voorstander van kernenergie al is het ook maar omdat ik vanop mijn zolder de koeltorens van Doel kan zien en dus bij wijze van spreken in de frontlinie zit als er iets zou gebeuren.  En toch denk ik dat we de komende dertig tot vijftig jaar zo weinig mogelijk extra gas- en kolencentrales moeten gaan bouwen die het milieu zwaar belasten op korte termijn.  
Een andere belangrijke reden voor deze studie is de noodzaak om voldoende gelden te hebben om naar nieuwe vormen van schone energie te gaan, hiervoor is geld nodig, veel geld.  Geld dat er vandaag niet is, de huidige subsidie voor groene stroom productie in beide landsdelen is goed voor een paar percent van ons verbruik, zes tot tien percent tot 2012, het vervangen van ons kernpark zijnde 55-60% vergt veel grote investeringen die zowel door de industrie als de samenleving(lees staat) zal moeten worden gedragen.  Door het nucleair park langer open te houden en een deel van de inkomsten te gebruiken om te investeren in nieuwe schonere productie ter vervanging van ons kernpark wordt het geheel realistisch en uitvoerbaar.

Deze studie heb ik vervolgens gegeven aan alle beleidsmakers van zowel links als rechts met de boodschap dat de studie hiermee van hun is en ze dit verder kunnen uitvoeren als er interesse is.  Niemand is dus eigenaar van dit idee of deze studie, dit ook daar de belangen te groot zijn om door één partij gedragen te worden.