De nieuwe Britse regering heeft haar tanden laten zien en de raad van bestuur van EDF zal het geweten hebben. De goedkeuring van de raad van bestuur van EDF was net gegeven of enkele dagen later besliste de nieuwe premier van Engeland dat ze pas in het najaar zal beslissen of ze definitief groen licht gaat geven aan de bouw van de nieuwe kernreactoren.
Dat deze nieuwe centrales in de toekomst op zich al goed gaan zijn voor 7% van de elektriciteitsvoorziening betekent dat welke beslissing dan ook de ontbrekende capaciteit vervangen zal moeten worden door andere basislast productie. In de Financial Times van vorig weekend werd uitvoerig melding gemaakt van de impact van een mogelijk uitstel of afzeggen van de bouw.
Nu viel mij wel op dat de statistieken die gebruikt werden afkomstig waren van EDF zelf en dat lijkt me niet de juiste bron gezien ze betrokken partij zijn als investeerder in de nieuwe kernreactoren in Engeland. Met grafieken kun je de zaak sturen en de voorstelling alsof de subsidie kost voor wind op land en zon vergelijkbaar zou zijn met kernenergie is behoorlijk bij de haren getrokken. Wind op zee wordt zelfs voorgesteld als veel duurder per MWh en dat kan dan voor de eerste vijftien jaar wel waar zijn, maar zeggen dat deze kost 150 euro per MWh is klopt niet meer met de toekomst.
Dong energy,die recent een veiling heeft gewonnen om een windmolenpark op zee in Nederland te bouwen, bewijst dat onder de juiste omstandigheden zelfs offshore wind onder de 80 euro per MWh kan werken. Nu probeer ik hier zeker geen voorkeur voor wind op zee uit te spreken want die heb ik helemaal niet. Er zijn gewoon ook serieuze nadelen aan windmolens op zee (duurder, onderhoud lastig, lange termijn werking, etc.). Wellicht vergeet EDF in zijn vergelijking dat Hinkley Point wel 35 jaar subsidie krijgt en dat zon en wind na 15 tot 20 jaar maximum geen subsidie meer nodig hebben. Voor zon geldt zelfs dat op relatief korte termijn er helemaal geen subsidie meer zal nodig zijn op voorwaarde dat deze lokaal geproduceerde elektriciteit beter wordt benut dan nu.
Een andere grafiek geeft aan wat de investeringskost is voor kernenergie, wind op land en zee en zon, ook hier kan men zich grote vragen bij stellen als men kijkt maar de overschrijding van de investeringen in Finland en Frankrijk. Nu worden de centrales daar veel duurder, maar vergeet men ook de verloren jaren in rekening te brengen vermits deze centrales 8 tot 12 jaar te laat worden opgeleverd.
Als ik mij niet vergis kost de centrale in Finland vlot meer dan 12 miljoen euro per MW, meer als het dubbele dan oorspronkelijk gepland, op dit ogenblik zonder dat we de verliezen in rekening brengen van de jaren vertraging. Voor Frankrijk, waar men ook nieuwe kernreactoren bouwt, begint zich stilaan een zelfde plaatje af te tekenen en we zijn nog niet eens operationeel. Ook voor de nieuwe kerncentrale in Engeland geldt dat extra kosten nog kunnen worden doorgerekend tijdens de bouwfase.
De 5,6 miljoen euro per MW die EDF dus naar voren schuift als de investeringskost lijkt zeer optimistisch. Ook hier wil ik geen voorkeur of afkeur uitspreken voor kernenergie, maar het is goed om maatschappelijk akkoord te zijn dat kernenergie nuttig kan zijn tegen welke kost dan ook, zijnde de investering, om onze zware industrie te blijven subsidiëren met goedkope en betrouwbare energie. Met goedkoop bedoel ik dus dat het de bevolking is die de investeringskost zal dragen en niet de afnemers zijnde de industrie Dat deze kost nog vele malen hoger is dan de zogenaamde over subsidiering van onze zonnepanelen dient op voorhand voor iedereen duidelijk gemaakt te worden in welk land dan ook dat kernenergie in zijn energiemix wil hebben.