De jaarlijkse hoogmis om het klimaat ter redden wordt steeds populairder. De meer dan 70.000 aanwezigen duiden meer op een concert dan een serieuze poging om nieuwe afspraken te maken om de temperatuurstijging tot 1.5 graad te beperken.
Er is bij burgers en bedrijven in ieder geval steeds meer draagvlak om de schouders er onder te zetten of in ieder geval een betere bewustwording. Bij de politiek is er in sommige werelddelen eerder een omgekeerde beweging.
Europa gaat gebukt onder een steeds rechtser politiek klimaat door enerzijds de vergrijzing en anderzijds de onvrede die iedere seconde via de sociale media wordt gescandeerd en vooral uitvergroot tot onredelijke proporties.
Macro worden wereldwijd steeds meer mensen uit de armoede gehaald, alleen is de rijkdom nog steeds zeer slecht verdeeld. Het kapitalisme in het Westen stuit op haar grenzen en is al fors over het draagvermogen van de planeet heen. Het rijke Westen kan niet anders dan het voorbeeld geven en moet in eerste instantie gaan matigen. Niet alleen onze bevolking is obese, maar ook onze economie.
Het is opvallend te noemen dat er op de jaarlijkse hoogmis voor klimaat zo weinig aandacht voor consuminderen is, nochtans is er data genoeg om aan te geven hoe groot onze economie kan zijn zodat de aarde haar aankan.
Een kleinere economie hoeft niet direct te betekenen dat we allemaal in armoede moeten gaan leven, we dienen vooral terug te gaan naar een lokale maakindustrie om de weggevallen import en export te compenseren.
De vreugdekreten in Dubai over investeringen in duurzame energieproductie die maal drie gaan, zijn zeker een positief signaal, meer dan 300 miljard Euro is er dit jaar geïnvesteerd in duurzame energieproductie wereldwijd. Alleen steekt dit toch bleek af als je weet dat dit jaar in de fossiele exploratie en productie meer dan 1600 miljard Euro is geïnvesteerd.
Dat uitgerekend de klimaatconferentie in Dubai plaatsvindt is eerder positief dan negatief. Natuurlijk zitten we in een regio waar men leeft van olie en gas, alleen dienen we ook deze landen mee te krijgen in de verduurzaming. Hun inkomsten inzetten om te verduurzamen is ook nodig en het belerend vingertje hoeft al helemaal niet, want zijn wij niet de grootste gebruikers van hun olie en gas?
Dat de meeste mensen die in Dubai rondlopen daar niets te zoeken hebben kan dan een feit zijn, maar lobbyisten zijn nu eenmaal een feit en spelen ook hun soms kwalijke rol om vooral het status quo te behouden. Voor de fossiele industrie is er momenteel trouwens geen vuiltje aan de lucht want de prijzen zijn hoog genoeg. Europa betaalt zich nog altijd blauw aan de import van LNG en zelfs Rusland profiteert hiervan mee.
Wat kunnen we verwachten van COP 28 Dubai? Moeilijk te zeggen.
Een aantal regeringsleiders willen zeker een sterk signaal geven dat de doelstellingen van Parijs met deze snelheid nooit gehaald gaan worden, alleen zal het een huzaren stuk zijn om alle landen mee te krijgen in het zetten van een deadline waarop het verbranden van fossiele grondstoffen verboden wordt. Want dat is wat er nodig is, niet meer of minder.
Wederom dient het rijke Westen hier het voorbeeld te geven om voor deze fossiele verbranding jaarlijkse reductiedoelstellingen te zetten zodat we tegen 2050 quasi nul uitstoot hebben. Het liefst goedschiks met een akkoord met alle landen in Dubai, maar als het moet kwaadschiks door het opleggen van import CO2 belastingen op fossiele grondstoffen en afgeleiden.
De speeltijd is al een tijdje voorbij en de klok tikt onverbiddelijk in ons nadeel. De Parijs doelstellingen zijn met de huidige resultaten verder weg dan ooit en er dient klare taal gesproken te worden in Dubai. Technologie kan veel oplossen, maar een gedragsverandering is ook nodig en die begint bij onze beleidsmakers en politieke verantwoordelijken. Gelukkig hebben we rechters die overheden wakker schudden en hen wijzen op hun verpletterende verantwoordelijkheid om de planeet ook leefbaar te houden voor de vele generaties na ons.