Deze week stond weer in het teken van onze energiemarkt met eerst de aankondiging van Electrabel/GDF/Suez dat ze hun prijzen per 1 januari 2013 voor al hun klanten gaan verlagen. Voor elektriciteit spreken ze van 10 % en voor gas zelfs 16 %.
Nog geen drie weken geleden stonden de onheilsprofeten in de lijn om dramatische prijsstijgingen aan te kondigen zodra de bevroren prijzen zouden verdwijnen. En kijk nog geen drie weken later valt de ene leverancier over de andere in zijn communicatie (Eneco, Electrabel, ENI) met prijsdalingen.
Voorspellingen maken over de toekomst zelfs als deze nabij is blijkt een moeilijke zaak, net zoals de economische groei voorspellen blijkbaar, want we hebben deze week nu voor de derde keer dit jaar weer andere groeivoorspellingen gekregen en men zou zich voorzichtiger moeten opstellen in plaats van populisme te zoeken.
De prijsdaling voor gas is des te opvallender als u weet dat de laatste zes maanden de gasprijs in de groothandel toch wel gestegen is. We zullen pas begin januari echt de vergelijking kunnen gaan maken en ik verwacht dat het een stuk moeilijker wordt voor de kleinere leveranciers om nog met een aantrekkelijk prijsverschil te komen.
Aan de andere kant dienen klanten van de dominante marktpartij zich toch wel af te vragen dat ze zeer lang, dus te veel betaald hebben en ik verwacht zelf dat het verlies aan klanten nog wel even zal aanhouden door deze algemene constatering. Dat onze diverse energieministers aan de bak moeten om nu echt eens te zeggen wat ons energiebeleid gaat zijn,wordt nog belangrijker als je niet meer op prijs kunt concurreren.
Het echt belangrijke nieuws deze week was toch de studie van onder andere Vito die bevestigden, wat ik al eerder op deze blog gezegd heb, dat 100 % duurzaam mogelijk is. Er rekening mee houdend dat ze toch uitgaan van wat technisch al kan, is dit des te opvallender, want we mogen toch verwachten dat we nog veel innovatie gaan krijgen op de ontwikkeling van nieuwe vormen van duurzame productie en efficiëntie verbeteringen.
In werkelijkheid zal de kostprijs van 300-400 miljard euro toch wel wat lager uitvallen want, wat niet mee is genomen is bijvoorbeeld dat als we niks doen met duurzaam we toch ons oude productiepark moeten vervangen door nieuwe fossiele vormen en deze gaan ook geld kosten. Denk dat de terugverdieneffecten nog wel eens veel groter kunnen zijn als ons beleid hiervoor zou kiezen, want dit gaat zeker innovatie stimuleren en dus exportmogelijkheden creëren.
De eerste reactie van onze bevoegde ministers liep niet echt over van enthousiasme als men zaken hoort zoals: dit gaat toch wel echt duur worden (2% van het BNP jaarlijks), alsof de klimaatverandering onze factuur niet met het tienvoudige gaat laten stijgen. Eerst de economie en dan het klimaat, van kortetermijnpolitiek gesproken. Na ons, de woestijn is het credo en toch heeft deze studie zijn verdienste want hij wordt moeilijk om te negeren.
Gezien we in ons huidig economisch model aan de limieten van groei zijn gekomen moeten we nieuwe wegen durven te bewandelen die ook het potentieel hebben om naar een nieuwe industriële revolutie te gaan die voor het eerst niet ten koste zou gaan van ons milieu en het klimaat. Dat Qatar een mier heeft gebaard was voor niemand een verrassing, maar verandering kan ook hier beginnen in eigen land.