Ooit zij iemand: I have a dream en hij begon met een betoog over het verwerven van gelijke rechten voor alle mensen ongeacht ras en afkomst, hij vocht voor zijn eigen achterban die al vele jaren gediscrimineerd werden. Op zich vroeg hij niets speciaals, zelfs allemaal normale en vanzelfsprekende zaken. En toch bleef zijn toespraak hangen, omdat hij op dat ogenblik iedereen een spiegel van zijn geweten voorhing en het beeld oogde niet fraai. Van schaamte moest de meerderheid toegeven dat men verkeerd was geweest, maar dat wil niet zeggen dat de strijd voorbij is. Nog steeds heerst er veel onrecht…

De daling op de stroombeurzen gaat gewoon verder en wijst op een uiteenvallen van het huidig marktmodel. Op zich weinig verrassend te noemen als je er op terugkijkt want het status quo heerst overal. De grootste ambitie die men als visie heeft op dit ogenblik is het in stand houden van de bestaande middelen. Dat deze enerzijds oud zijn en anderzijds zwaar vervuilend is een probleem voor de volgende generatie.

Onze ministers van Energie en dan vooral federaal en Vlaams hebben natuurlijk al veel wind mogen ontvangen op de diverse dossiers zijnde, de zogenaamde (Turtel)taks, het langer…

Dat we begin dit jaar reacties zouden krijgen op de explosie van onze elektriciteitsfactuur is voor niemand een verrassing maar de vraag dringt zich op: wat nu?

Als men op termijn de transitie wilt maken naar een duurzame energiehuishouding tegen een voor de gebruiker aanvaardbare kost zonder dat de overheidsbegroting nog verder ontspoort, dan zijn er een aantal uitdagingen. Een eerste is dat de kostprijs van elektriciteit betaalbaar moet blijven ten opzichte van alle andere energiebronnen. Vandaag zien we echter het tegenovergestelde: stookolie, benzine, gas en steenkool zijn zeer…

Het is zeker niet de eerste keer dat ik mijn twijfels heb geuit over het huidig marktmodel van onze sector en we beginnen nu vele signalen te krijgen dat een nieuw model zich dringend aandient.

De meeste leveranciers in België weten al een tijd niet meer hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen en krijgen steeds meer risico over zich heen voor minder beloning. Het is frappant dat men een goede liberalisering onder andere meet aan het aantal klanten dat verandert van leverancier. Dat vele gezinnen (en bedrijven) veranderen kan ook bijna niet anders als de kranten iedere dag wel…

Ongeacht de vele technische defecten van de laatste tijd aan de kerncentrales moeten we ons ook de vraag stellen of deze manier van energie produceren nog wel een wissel is op de toekomst?

Datzelfde kan gezegd worden over het gebruik van fossiele brandstoffen om continue in onze energiebehoeften te voorzien, buiten dat deze zeer schadelijk zijn voor het milieu, dier en mens dienen ze ook steeds meer financieel ondersteund te worden.

Dat men de politici verantwoordelijk stelt voor het gekozen beleid mag dan wel correct zijn, maar geeft geen goed beeld van het volledige…

Op zich is er niets op tegen om politici in het parlement of commissies het vuur aan de schenen te leggen, maar je dient wel over het onderwerp te praten en niet over de persoon zelf. De vele ministers, voor onze huidige minister van energie die de laatste vijftien jaar aan het roer hebben gestaan, waren zeker niet perfect en blonken meerdere keren uit in passiviteit over onze sector.

Natuurlijk kan men stellen dat op enig moment de Wetstraat 16 de onderhandelingen met de Oude Dame, lees Electrabel, weer naar zich toe heeft getrokken, maar dat is al zo sinds de eerste regering Verhofstadt…

Het is zeker niet de eerste keer dat ik mijn twijfels heb geuit over het huidig marktmodel van onze sector en we beginnen nu vele signalen te krijgen dat een nieuw model zich dringend aandient.

De meeste leveranciers in België weten al een tijd niet meer hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen en krijgen steeds meer risico over zich heen voor minder beloning. Het is frappant dat men een goede liberalisering onder andere meet aan het aantal klanten dat verandert van leverancier. Dat vele gezinnen (en bedrijven) veranderen kan ook bijna niet anders als de kranten iedere dag wel…

De inkt van de verlenging van de twee oudste kerncentrales is nog niet hard of de volgende beslissingen dringen zich op. Het oude plan van dhr. Wathelet wordt weer opgevist, de optie om de - grotendeels werkeloze en verlieslatende - gascentrales beschikbaar te houden ligt in lijn met de meeste beslissingen die vandaag in onze sector genomen worden.

Onder andere in De Morgen verscheen dit weekend hierover een artikel waarin de nuance toch wel wat zoek ging door maar een heel klein deel van mijn reactie op te nemen. Dit gebeurt overigens wel eens meer, maar gezien de media zoveel…

Of de duivel ermee gemoeid gaat, ook vorige week was het weer prijs voor de Oude Dame Engie/Electrabel/GDFSuez. We zitten tijdelijk op een wekelijks ritme waar wel een van de kerncentrales het begeeft of stilgelegd moet worden.

Toeval? Kan best, gezien het nu eenmaal technische installaties zijn, maar het aantal kleinere en grotere defecten geeft niet direct aanleiding tot een gevoel van veiligheid. Het is echter nog te vroeg om hieraan conclusies te verbinden want het zijn nu eenmaal complexe installaties die ook nog eens een tijd hebben stilgestaan.

Nu is stilstaan…

Deze week vond er toch een opvallend feit plaats in het Nederlands parlement dat een regeringspartij een wisselmeerderheid vormde met de oppositie om het mee verbranden van houtpallets/chips in kolencentrales te verbieden. Men is in Nederland bezig aan een inhaalrace om toch maar enigszins vooruitgang te boeken op het vlak van groene stroom productie.

Hiervoor grijpt men terug naar oude recepten zoals het verbranden van houtpallets in oude of nieuwe kolencentrales. Hiervoor krijgen de eigenaren dan een aanzienlijke subsidie en hup barbatruc men heeft voldaan aan zijn groene stroom…